Bij mij op zolder

In mijn studio  hangen , als stille getuigen, nog altijd twee kledingstukken van mijn vader en mijn moeder.

Als tastbare herinnering , hangend aan hun haakjes , observeren ze me wanneer ik hier lees,muziek maak,zing,bid,huil of gewoon heerlijk zit te prutsen achter mijn computer.

Onze ouders waren niet echt esthetisch ingesteld en gaven niet zo heel veel om schoonheid. 

Pa kon er soms ook zo gewoon uitzien, in zijn zaterdagse kloffie,broek,overhemd,trui en op zijn sokken in de schuur. Zijn meest geliefde plekje denk ik wel.

Maar op zondag altijd een pak of combinatie met overhemd en stropdas.  

Moeder kon niet achterblijven en hield ook van eenvoud. 
Of dat  eigen keus is geweest of dat ze onvrijwillig in de middelmatigheid is meegegaan blijft de vraag, het is ook niet meer van belang. 

Wat me altijd bij zal blijven is haar grote moeite die ze had om het huis opgeruimd te krijgen. Dat zat enerzijds in de aard van het beestje anderzijds was er voor haar  ook niet tegen de werkwijze van pa op te boksen.

Het beste beeld van  mijn vader  qua “rommel om zich heen verspreidend” is voor mij toch

wel de figuur 'Pigpen'  uit de strip CHARLY BROWN.

KORFBALVELD

Verwachtingsvol kijken we omhoog. De frisse sneeuw in ons jonge gezicht.

Henk en Carl, jong,onervaren en nog niet getekend door het leven. De duffelse jas heerlijk warm om hun jonge lijven.

Ergens op het korfbalveldje waar we ‘s zomers konden voetballen en zoals hier ‘s winters gingen wandelen op een zondagmiddag. Met de hond . De spaniel Loepie.

Ik sta er nog een beetje onwennig naast,als kleine broer.

Wat zou ik graag nog eens terug in de tijd, kijken hoe het toen was, met ogen van nu. Ik zou het zeker anders beleven, intenser en bewuster. Het voordeel van onze jeugd (de onwetendheid en naïviteit) zijn we verloren door wat er allemaal in ons leven is gebeurd. We zijn een lange weg gegaan, getrouwd,gescheiden,van ziektes teruggekomen,door diepe dalen gegaan. Terwijl ik dit schrijf luister ik SET FIRE TO THE RAIN van Adele.

Een prachtige zin die een beetje slaat op dit plaatje. Hier stonden we op de drempel van onze volwassenheid. Henk en Carl ,tieners nog, konden de hele wereld aan. Ik als jongere broer  sla het gebeuren bedachtzaam gade.